بهرام بیضایی کارگردان و نمایش نامه نویس پیشکسوت سال هاست که در غربت زندگی می کند.به گزارش سایت«موسیقی ما»این کارگردان و نمایشنامه نویس تاثیرگذار ایران بعد از سال ها نمایشی را با عنوان«طرب نامه» روی صحنه برد. نمایشی در ستایش مطربان. خودش اثر را به همه مطربان گمنام و خاموش قرن ها که جز شادی نخواستند و جز اندوه نبردند، تقدیم کرده است و مطربان و روحوضی خوانان قهرمانان آن هستند. بیضایی در بروشور نمایش «طرب نامه» نوشته است: این خندبازی یا نمایش 8، 9 ساعته که از فرورفتن آفتاب تا بازبرآمدن آن می کشید، خود پیوندش با جشن باروری و شب زنده داری های مهری و آیین های چراغ افروزی و راندن تاریکی را یاد می آورد.» بیضایی پیش تر درباره نمایش تخت حوضی نوشته بود که این نوع نمایش، نام دیگر نمایش تقلید است که در تابستان ها در حیاط خانه های اعیانی و روی حوضی که با الوار و قالی پوشیده شده بود، اجرا می شد.

«طرب نامه» نمایشی 9 ساعته است که 16 داستان فرعی را دنبال می کند تا به داستانی واحد برسد. بیضایی پیش از این در استنفورد نمایش سایه بازی «جانا و بلادور» و همچنین «ارداویراف نامه» را اجرا کرده بود و حالا«طرب نامه» نمایشی موزیکال است با 40 بازیگر که نام آن از شعری از حافظ وام گرفته شده است، آنجا که خواجه شیراز می گوید: «حافظ آن روز طرب نامه عشق تو نوشت/ که قلم بر سر اسباب دل خرم زد»بازیگران این نمایش هیچ کدام حرفه ای نیستند جز مژده شمسایی و افشین هاشمی که برای مخاطبان ایرانی، نام های آشنایی هستند. نمایش در دانشگاه استنفورد روی صحنه می رود، نمایشی که کارگردانش معتقد است، خنده آور است با ساختمانی هزار و یک شبی و با آمیزه ای از شعر و موسیقی در ستایش مطربانی گمنام که اگرچه در تاریخ موسیقی ایران نقش مهمی ایفا کرده اند؛ اما کسی پاسداشتی برایشان نداشت.