آدمیان وابسته به فرهنگ و به خصوص آنان که در حوزه هنر فعالیت دارند، ذاتا دارای روحی حساس و رقت قلب هستند که از ناملایمات بسیار اندک هم، برخلاف دیگر مردم، آزرده خاطر و پریشان احوال می شوند. ازهمین روست که می بینیم برای مثال شاعران از نوای یک بلبل، از فروافتادن برگی زرد در پاییز یا شکفتن غنچه ای در بهار چنان دگرگون می شوند که آثاری بدیع خلق کرده و در تاریخ ادبیات و هنر به یادگار می گذارند. بنابراین خمیرمایه اهل هنر و فرهنگ، سرشتی متفاوت دارد و لطافت روح آنان سبب می شود که گاه از ناملایمات موجود در جامعه خود بیشترین تالمات را احساس کنند. جای شگفتی نیست که می بینیم عمر هنرمندان در دوره هایی که فرهنگ