آنچه شخصیت «باقر امامی» را قابل اعتنا می کند نه زندگی، بلکه چرایی مرگ اوست. امامی از شهرتی عام برخوردار نیست و کسی چندان رغبتی به شناختش ندارد. اما کمونیست های قدیمی به خصوص توده ای ها خوب می شناسندش و همچون دشمن دیرینه ای از او بیزارند. امامی، شخصیت چندگانه ای دارد با زندگی پرتناقض و رازآلود که اعتماد چندانی را جز در میان معدود یارانش برنمی انگیزد. مجادلاتش با حزب توده و تهمت هایی که هر دو طرف به یکدیگر زده اند در مخدوش ساختن چهره اش بی تاثیر نبوده است. پدر امامی، حاج سید زین العابدین امام جمعه، آخوندی درباری و داماد ناصرالدین شاه بود که مادر باقر، کوکب خانم را در سیزده سالگی به صیغه خود درآورده