اگر امروز به پیرزنی در یکی از روستاهای دورافتاده کشور پیشنهاد دهید که به جای سماور صدساله و عتیقه اش، یک سماور نو و اندکی پول بگیرد، قطعا قبول نمی کند و می داند که ارزش آن سماور بسیار بسیار بیشتر از آن است و نگهداری و مراقبت از آن اتفاقی مهم. این فرهنگ و آگهی درباره اجناس عتیقه، یادگاری های تاریخی مثل کتاب های دست نویس، زیورآلات و... در میان همه مردم وجود دارد. هیچکس از ارزش این بازمانده ها، بی خبر نیست و لازم هم نیست که درباره آنها کسی فرهنگسازی کند یا توضیح اضافه ای دهد اما درباره بناهای تاریخی و آثار تاریخی همگانی، هنوز که هنوز است چنین آگاهی وجود ندارد. البته که در سال های اخیر میزان آگاهی