نام او «سید عبدالله انوار» است و چون نامش، «انوار»ی به تابندگی فرهنگ ایران دارد. استاد 92 ساله روزگار ما که فهرست نگار، نسخه پژوه، ریاضیدان، مصحح، عربی دان، ادیب، کتابدار، موسیقی شناس، منطق دان، تاریخ نگار و تهران شناس است، در هریک از این علوم، نه دستی بر آتش، که به کنه آنها دست یافته و خبره گشته است. او که عالمی مفضال و عاملی معیار است، بیش از دو دهه، رئیس بخش نسخ خطی کتابخانه ملی ایران بود و در آن سال ها، حدود 10 جلد فهرست نسخه های خطی به فارسی و عربی را تدوین کرد. اما حالااین نازنین مرد، مدتی است به سبب کسالت ناشی از درد شدید پا و کمر، در خانه استراحت می کند. او را که لحظه ای از تتبع و تفحص، دست برنمی دارد، باید دعا کرد تا همین روزها، خبر خجسته دوباره مشغول تدریس و تحقیق شدن اش برسد. دانشمندی که در نهایت خضوع و خشوع، صراحتا در جایی گفته است: «نه اهل مقام بودم و نه اهل ثروت اندوزی. کارم این بود که بنشینم و کتاب بخوانم».