واقعیت جامعه ما این است که انواع و اقسام آسیب های اجتماعی افزایش یافته و اختلالات روحی و روانی نیز در کشور ما گسترش پیدا کرده است. به همین دلیل، حضور نهادهایی مثل اورژانس اجتماعی، به عنوان یک ضرورت انکارناپذیر مطرح می شود که می تواند تا حدودی در مقابل افزایش بی رویه آسیب های اجتماعی بایستد و با آموزش های پیشگیرانه، از بدتر شدن اوضاع جلوگیری کند.

اما در این حوزه با مشکلات متعددی روبه رو هستیم که نیاز به اصلاح و بازنگری دارد. در وهله اول باید در نظر داشت که تعداد نیروی انسانی اورژانس های اجتماعی به اندازه ای نیست که بتواند پاسخگوی سیل عظیم آسیب های اجتماعی باشد.

از سوی دیگر، ما نیاز به نیروی آموزش دیده در این اورژانس ها داریم، به گونه ای که برای مقابله با هر آسیب اجتماعی، گروهی از متخصصان همان حوزه حضور داشته باشند. مثلانباید انتظار داشت نیرویی که در حوزه مقابله با اعتیاد تخصص دارد، بتواند در بحث خشونت های جنسی نیز به مراجعان اورژانس اجتماعی کمک کند. بنابراین ما نیاز به تربیت نیروهای متخصص در حوزه های مختلف داریم، ولی در صورتی که از نیروی متخصص بهره نبریم، مراجعه کننده به اورژانس اجتماعی نمی تواند نتیجه بگیرد و درنهایت دلسرد می شود.

معرفی بیشتر اورژانس اجتماعی نیز باید در دستور کار قرار گیرد، زیرا هنوز بسیاری از مردم و حتی متخصصان از فعالیت های اورژانس اجتماعی بی خبرند. همچنین ضرورت دارد که دولت از اورژانس اجتماعی و فرآیند مقابله با آسیب های اجتماعی، حمایت بیشتری به عمل آورد. البته در این مسیر، باید نهادهای مردمی نیز دولت را حمایت کنند تا با همکاری دولت و مردم، شاهد کاهش آسیب های اجتماعی باشیم.