حکم دادگاه عالی آمریکا در مورد پرداخت دو میلیارد دلار از دارایی های ایران به عنوان غرامت، از لحاظ بین المللی ارزشی ندارد چراکه از یک مرجع داخلی صادر شده و قابلیت اجرائی شدن آن با قوانین بین المللی متفاوت است. اگر آمریکا در یک دادگاه بین المللی شکایت می کرد و ایران نیز این امکان را داشت که با حضور وکیلش ادله خود را بیان و از خود دفاع کند، اوضاع فرق می کرد. در آن صورت ایران می توانست به رای بدوی اعتراض و درخواست تجدیدنظر کند، رای نهایی نیز در هر صورت لازم الاجرا بود اما آمریکا اکنون با توجه به در اختیارداشتن بخشی از اموال ایران به دادگاه های داخلی رو آورده و به صورت غیرمستقیم ایران را متهم به حمایت از تروریسم کرده است. این آسمان و ریسمان بافتن ها در حالی است که ایران با هیچ یک از گروه های تروریستی رابطه خوبی ندارد و علیه آنها مبارزه می کند. به هر ترتیب آمریکایی ها با یک تصمیم سیاسی در دادگاه های داخلی و در غیاب ایران در جلسات کارشناسی، چنین حکمی صادر کرده اند. ایران نیز می تواند در واکنش به این حکم به دادگاه های بین المللی شکایت و اثبات کند که با اعمال تروریستی صورت گرفته، ارتباطی نداشته است. نکته قابل توجه در این مسئله آن است که وزارت خارجه این کشور در گذشته نیز با حکم هایی این چنینی مخالفت کرده است؛ بنابراین بعید می دانم در دولت اوباما اقدامی در این رابطه شود.