جمله ای کلیشه ای می گوید «بلوغ و بالندگی رسانه های جمعی یکی از ارکان اصلی توسعه فرهنگی است»؛ و صد البته «رسانه ملی در این میان نقش اساسی دارد». روز جمعه مورخ 27/1/95 سیما ابتکاری به خرج داد و در برنامه فوتبال برتر به منظور ترویج هرچه بیشتر فرهنگ و نشر آن به عرصه ورزش، به جای کارشناسان متخصص فهمیده و درخور احترامی مانند آقایان حاج رضایی و دکتر صدر، اقدام به استفاده از جمعی از هنرمندان سرخ-آبی برای تحلیل و کارشناسی(!) بازی داربی کرد؛ هنرمندانی که مشکل پسندان به اندازه کافی در عرصه هنر از دست آنها عذاب کشیده اند، این بار در یک گزارش ورزشی حساس و جدی (که کمتر کسی حوصله شوخی دارد) با هزل گویی های خود، اره بر اعصاب طرفداران دو تیم کشیدند. دراین میان مظلوم تر، هواداران استقلال که مجبور شدند علاوه بر شکست، این دوستان را نیز تحمل کنند.

آیا بهتر نبود که این برنامه دورهمی را به شبکه نشاط و سرگرمی (نسیم) می بردند و انتخاب را به بینندگان واگذار می کردند. به نظر می رسد که گزارش نشدن مهم ترین مسابقه سال توسط گزارشگران طرازاول کشور (آقایان عادل فردوسی پور و مزدک میرزایی) آگاهانه و ناشی از تجربه آنان بوده است. به راستی که حسرت بر دوران طلایی! مدیریت جناب مهندس ضرغامی بر رسانه ملی، رواست! از مسئولان مربوطه تقاضا می شود که به تماشای برنامه های تلویزیونی گزارش لیگ های فوتبال کشورهای جنوب خلیج فارس بنشینند تا بیشتر به فاصله ویترین فرهنگی این کشور کهن با کشورهای بی ریشه پی ببرند.