شهید «موسی سپونی» سال 1341 در تهران به دنیا آمد. با شروع جنگ تحمیلی به مدت 3 ماه در خدمت گروه جنگ های نامنظم شهید «دکتر چمران» بود و پس از آن خود را برای خدمت سربازی معرفی کرد و بعد از آن به طور داوطلبانه در گروه جانبازان حوزه سید الشهدا ثبت نام کرد. او به مدت 11ماه در جبهه سردشت با ضد انقلابیون کومله، دمکرات و منافقین به مبارزه پرداخت و سرانجام در تاریخ 5/11/62 در پاکسازی راه سردشت مهاباد به شهادت رسید و از جهان فانی به امید سعادت اخروی چشم فرو بست. فرازی از وصیت نامه شهید: به نام او که همه چیزم اوست و به نام او که زندگی ام در جهت اوست و شدنم در جهت اوست و معشوق و معبود و مرادم اوست و در اینجاست که می گوئیم «شهادت سرآغاز پایندگی است». «نترسم ز مرگی که خود زندگیست»، خدا را شکر می کنم که سال های عمرم را تا فرا رسیدن یوم الله قرار داده. اکنون یوم الله دیگری است که پیرو یوم الله حسین(ع) می باشد. در آن روز ندای «هل من ناصر ینصرنی» سر داد. اینک ما می گوئیم حسین جان اگر در آن فضای داغ خونین کسی به فریادت نرسید و ندای تو را لبیک نگفت، ما پیروانت در فضای گرم و خونین ایران زمین دست مردانگی مشت کرده و به ندای غریبی و تنهایی ات لبیک می گوئیم. امید است مسیر مرا تمام اقوام و دوستان طی نمایند و پشتیبان انقلاب و رهبر باشند.