... طهران 60، 70 سال پیش، زمین تا آسمان با تهران امروز فرق داشت. زمستان هایش واقعا زمستان بود. سوز سرما تا مغز استخوان را می سوزاند. آن قدر برف می بارید که توی کوچه هایش که آسفالت نبودند، پای آدم تا زانو در گل فرو می رفت. تابستان هایش آن قدر داغ بود که از صبح چشم به راه و گوش به زنگ یخ فروش و درا زگوشش باشیم که با فریادهای یخی... ای یخی... یک کاسه آب یخ توی گلوهای خشکمان بریزیم. خرید با من بود. دوزار (دوریال) یخ می خریدم، توی گونی می پیچیدم و می گذاشتم کنج حمام - سردترین جای خانه- و تمام شبانه روز آن را با خساست مصرف می کردیم تا روز بعد و خرید دوزار یخ دیگر.... یکی، دو ساعت از خرید یخ نگذشته