سرانجام بیست و نهمین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران پس از ماه ها کش و قوس بسیار به ایستگاه شهر آفتاب رسید، شهری که قرار است از این پس میزبان تمامی نمایشگاه های داخلی و بین المللی در کشورمان باشد. اینکه نمایشگاه های تخصصی از هر حوزه و با تنوع محصولاتی در مکان هایی ویژه و دارای امکانات مناسب برگزار گردد امری است مطلوب و پسندیده، به خصوص که آن مکان ها در نقاطی از شهرها استقرار یابند که به لحاظ مدیریت ترافیک شهری و حمل و نقل برای مخاطبان مشکل خاصی به وجود نیاورد.

ولی نکته قابل انتقاد این است که نمایشگاه بین المللی کتاب تهران به عنوان پرمخاطب ترین نمایشگاه تخصصی، حداقل به لحاظ حجم بالای بازدید روزانه از انبوه غرفه های متعلق به ناشران فعال در حوزه های کودک، عمومی، درسی و... و نیز جایگاه و اهمیت فوق استراتژیک چنین رویداد عظیم فرهنگی که حتی موجبات حضور رهبر معظم انقلاب را نیز در آن فراهم می سازد، چرا باید اولین نمایشگاه برگزار شونده در شهر نیمه کاره آفتاب با امکانات محدود رفاهی و تفریحی برای خانواده ها باشد؟

در حالی که هنوز چشم انداز مناسبی نیز از کیفیت خدمات رسانی در زمینه حمل و نقل از داخل شهر تهران تا شهر آفتاب که در نزدیکی عوارضی اتوبان تهران قم احداث گشته، وجود ندارد و قطعا بر هیچ یک از مسئولان عالی فرهنگی، کشوری و شهری پایتخت نیز پوشیده نیست که ابعاد رسانه ای پوشش نمایشگاه های کتاب در ایران همواره فراتر از مرزهای داخلی و حتی فرامنطقه ای و در سطحی بین المللی بوده و طبیعتا اگر در حین برگزاری نمایشگاه با مشکلات و معضلات ساختاری زیربنایی روبه رو شویم که احتمالش نیز بعید نیست، مانند استقرار بعضی از غرفه ها زیر چادر، خوراک مناسب خبری برای رسانه های خارجی و حتی معاند فراهم می آید. به هر حال امیدواریم بیست و نهمین نمایشگاه کتاب تهران با استقبال گسترده مخاطبان برگزار گردد که توسعه فرهنگ و افزایش سرانه مطالعه در کشور، ارتباط تنگاتنگی با تولید کتاب های مناسب به لحاظ قیمت و محتوا از جانب ناشر و خریداری شان از ناحیه مخاطب در هر حوزه سنی و با هر نوع سطح گرایش فکری دارد.