دهم اردیبهشت که روز ملی خلیج فارس نامگذاری شده است، فرصتی برای گرامیداشت نام این آبراهه استراتژیک تاریخی است؛ آبراهه ای که در طول تاریخ ایران بخشی جدانشدنی و لاینفک از خاک میهنمان به شمار آمده و نقش تاثیرگذاری در موقعیت تجاری، فرهنگی و تمدنی ایران داشته است.

پژوهشگری که منابع قدیمی شامل آثار تاریخی فارسی، عربی، یونانی و متون کهن و سنگنوشته ها را خوانده باشد، نام دیگری جز خلیج فارس را بر این بخش از ایران نمی شناسد. تجربه نشان داده که تلاش های کینه توزانه برخی کشورهای عربی و همراهی بعضی سیاستمداران غربی با آنان نیز برای اثبات یک نام جعلی بر این آبراه اثر و ثمری ندارد. اسناد تاریخی نشان می دهد که اهداف وضع کنندگان اصطلاح مجعول «خلیج ع ر ب ی» چیزی جز ایجاد تفرقه بین ایران و اعراب نبوده است. آغازگر فتنه هم یکی از نمایندگان سیاسی انگلیس در خلیج فارس به نام «سر چارلز بلگریو» بود که با نگارش کتابی، کشورهای عربی را به استفاده از این نام جعلی ترغیب کرد. از این پس بود که در برخی مطبوعات کشورهای حاشیه نشین خلیج فارس استفاده از این اصطلاح باب شد.

از سوی دیگر تاکنون تلاش های زیادی نیز برای جدایی این بخش از سرزمینمان از مام میهن صورت گرفت و با وجود برخی تعدی و دست درازی های انگلیسی ها در دوره ای از تاریخ معاصر، همواره سربازان و پاسبانان مرزهای ایران از هیچ تلاشی برای ایرانی ماندن خلیج فارس فروگذار نبودند.

در شرایط کنونی که منطقه وضعیتی بحرانی دارد، برخی کشورهای حاشیه نشین خلیج فارس و در راس آنان دولت عربستان سعودی تصمیم گرفتند که از قافله ایران هراسی عقب نمانند و از این رو گمان کردند که با راه انداختن هیاهوهای تبلیغاتی شاید بتوانند این خیال باطل خود را درباره تنهایی ایران در منطقه و جایگزین کردن یک نام مجعول بر خلیج همیشگی فارس به واقعیت تبدیل کنند اما همچنان که ایرانیان تاکنون ثابت کرده اند، این نام ابدی خواهد ماند.