یکی از عواملی که باعث می شود سیاست گذاران به اهداف اقتصادی مورد نظر خود دست پیدا نکنند، تناقض در استفاده از ابزارهای سیاستی است. چارچوب ساده این تناقض را می توان به این شکل توصیف کرد؛ سیاست گذاران برای رسیدن به هدفی در یک موضوع از ابزار «الف» استفاده می کنند و برای رسیدن به هدف موضوعی دیگر از ابزار «ب» بهره می برند. غافل از آنکه ابزار «ب» خود اثری منفی بر هدف موضوع اول به جا خواهد گذاشت. گاهی تا زمانی که سیاست گذار از ابزار «ب» بهره نبرده است، نمی تواند اثر منفی آن را بر هدف اول مشاهده کند. به همین دلیل تاکید می شود سیاست گذاری مطلوب آن است که قدرت پیش بینی برای بهره بردن از هر ابزار و محدودیت های آن وجود داشته باشد و با اولویت بندی کردن میان اهداف، سیاست اقتصادی اعمال شود.