روز جهانی آزادی مطبوعات، از آن رو ضرورت دارد که کانون های قدرت و ثروت در عرصه های سیاست و اقتصاد در سراسر جهان، عموما اقتدارگرا بوده و سعی داشته و دارند تا به شیوه های مختلف، این آزادی را محدود و کنترل کنند. بنابراین چنین روزی وضع شده تا همه نهادهای قانونی فراموش نکنند که آزادی، ذات جدایی ناپذیر فعالیت رسانه ای و اطلاع رسانی است. زیرا فعالیت خبررسانی، از یک مسئولیت اجتماعی برمی خیزد که افراد منتسب به آن، به سود منافع عمومی و علیه آنانی که می کوشند که علیه منابع اجتماعی حرکت کنند، دست به افشاگری بزنند. اگرچه جز این، آنچه در دنیا تحت عنوان خشونت جنگی علیه خبرنگاران نام برده می شود و جان شان را تهدید می کند، حاکی از خطیر بودن این حرفه دارد. با این حال، اکنون که مطبوعات با رکود و کاهش استقبال عمومی مواجه هستند، پیشنهاد می کنم تا روز جهانی آزادی خبرنگار، جایگزین روز جهانی آزادی مطبوعات شود. زیرا اساسا این خبرنگار است که خبر را تولید می کند. مانند ادوارد اسنودن که اسنادی را منتشر می کند یا خبرنگارانی که در روسیه، دست به افشای فساد در طبقه حاکم زدند.

این روز، باید نشان دهد که جامعه روزنامه نگاران مطبوعاتی در ایران، باید این مهم را به شیوه خود پاسداری کنند. با این حال، چشم انداز آینده اگر بتواند جامعه روزنامه نگاران را به سمت و سویی سوق دهد که اعتماد عمومی و ثبات اجتماعی تقویت شود، می توان شاهد شکل گیری نهاد دموکراتیکی برای آنان بود که می توانند آزادانه مدافع حقوق مردم باشند.