ماندگاری بعضی نام ها در دل مردم، فرمول پیچیده ای دارد. وقتی اسم دل را می آوریم دقیقا منظورمان یک جور ماندگاری احساسی و توام با علاقه است. بعضی ماندگاری ها، ماندگاری حافظه ای است. همین الان هم اگر نام چنگیزخان مغول، زیگموند فروید و الکساندر دوما را بگویید، به گوش اکثر مردم جهان آشناست. اما اینکه نسبت به آنها احساس علاقه کنند یا وقتی یادشان می افتند یک طور خوبی روحشان غنج بزند، چندان عمومیت ندارد. به همین سیاق می شود اسامی چهره های وطنی را هم یادآوری کرد که شناختن شان بیشتر از روی حافظه است تا دل. البته قصدمان بی اهمیت شمردن این گونه به یادسپاری نیست. قطعا هرکس که به نوعی در حافظه ملتی ماندگار