«یکی از اصول پسندیده در فلسفه این است که نباید در برابر واقعیت موجودی که نمی توان از آن اجتناب کرد، گریه سر داد. در فرانسه مسئله بر سر شناخت نحوه حفظ آزادی مطبوعات نیست، بلکه مسئله بر سر نحوه آزادماندن یک روزنامه نگار در برابر حذف این آزادی هاست. این مشکلی است که دیگر به جمع برنمی گردد، بلکه به فرد مربوط می شود». «آلبر کامو» در مقاله ای در سال 1939 که منتشر نشد، جوهر هنر روزنامه نگاری را با این جمله به تصویر کشید و شرایط حرفه ای و اخلاقی را که یک روزنامه نگار باید بدان ها پایبند بماند، نشان داد و یادآور شد در هر زمانی و مکانی وقتی ارزش های حرفه ای فروپاشیده باشد، این خود روزنامه نگار است که باید از آنها صیانت کند.