فاصله شکست تا پیروزی: غم و شادی: برای پرویز مظلومی: خیلی نزدیک نبود. کسی که در ابتدای فصل با مخالفت های زیادی سکان رهبری استقلال را به عهده گرفت. اما چند هفته گذشت و روز به روز شرایط بهتری پیدا کرد. نیم فصل اول یک رویا بود که پرویز مظلومی احتمالادر خواب هم نمی دید. جوان هایش نتیجه گرفته بودند و رقبایش بیرون از گود. منصوریان در نفت نتیجه نگرفته بود وقلعه نوعی هم شرایط خوبی برای بازگشت نداشت. پس خواب قهرمانی را زودتر از موعد دید و در همین خواب بود که کابوسش تعبیر شد. 11 هفته زمان برد و هر چه تیم های رقبا نتیجه گرفتند تا استقلال فاصله اش را زیاد کند: اما استقلال مساوی گرفت و باخت تا تیمی که بیشترین هفته را در صدر جدول بود، در سخت ترین و شاید غیرممکن ترین حالت قرار بگیرد. آنچه پیش روی پرویز مظلومی است، ماموریت غیرممکن است. شاید عصر جمعه، عصر خوشبختی پرویز مظلومی باشد. کسی که اعتراف کرد تنهاست و این واقعیت فصل استقلال بود. کسی که سکو ندارد و فقط با برد می تواند حمایت آنها را داشته باشد. عصر جمعه دو حالت برای مظلومی وجود دارد: اگر معجزه رخ دهد و قهرمان او شود - که کمترین احتمال ممکن را دارد - می تواند سال آینده را هم از آن خود کند. اگر عصر جمعه به نحوی شود که نهایت سهمیه مستقیم بگیرد – یعنی عنوان دوم را کسب کند – می تواند 10 خرداد: هنوز به عنوان سرمربی استقلال مشغول به کار باشد. یک حالت میانه هم دارد واینکه با نتیجه خیلی خوبی صبا را ببرد تا حداقل آبرو کسب کند و در نهایت همان عنوان سوم را که شکست هم محسوب می شود برای استقلال ثبت کند. در این شرایط شاید 10خرداد را هم به او مهلت بدهند.

اما اگر روز جمعه نتیجه خوبی نگیرد، احتمال اینکه 10 خرداد را هنوز سرمربی استقلال باشد، تقریبا غیر ممکن است. در این حالت آماده ترین فرد برای هدایت استقلال علی منصوریان است که دیگر بازی های نفت هم تمام شده و مسوولیتی ندارد. حالایک معجزه می تواند عصر جمعه را به نام پرویز مظلومی کند. کسی که تنهاست و خوب می داند که حتی قهرمانی جام حذفی هم ماندگاری او را تضمین نمی کند.