درباره رمز و راز بسیار گفته اند. آن قدر گفته اند که گویا دیگر رازی وجود ندارد. آیا در دورانی این چنین شفاف/ ناشفاف انسان نیازمند بازخوانی مفهوم راز و رمز است؟ نمی توانیم به درستی و کامل به این پرسش پاسخ دهیم. شاید هم نیازی نباشد که برای هر پرسش پاسخی داشته باشیم. راز در هسته ابتدایی خود با قدرت در پیوند است. چیزی به راز تبدیل می شود که بتواند سازنده راز را از دیگران قدرتمندتر کند. راز نوعی اقتصاد است. اقتصادی در زمینه دانایی. رمزگان هایی نیز دارد که برای نخبگان برتر یک جامعه قابل خواندن است. راز شکسته می شود و گاه پس از رمزگشایی متوجه می شویم که چیزی جز پوچی در آن نبوده. اما این تلاش برای رمزشکنی یک راز خود روند گاه طولانی را می طلبد. گاه نیز رمزگشایی حساس و حیاتی می شود.