در دو دهه اخیر و به دنبال فراگیر شدن سیاست های خصوصی سازی، مطابق دستورالعمل های جهانی سازی اجباری، کشورهای در حال توسعه، مراکز بهداشتی و درمانی و بیمارستان های خود را به کلان شرکت های خصوصی چندملیتی واگذار کرده اند تا کارایی این موسسات پزشکی به اصطلاح افزایش یابد.

پژوهش های اخیر نشان می دهد که مدیران بخش خصوصی، برای سودآوری بیشتر، تمرکز خود را بر جایگزین کردن نیروهای انسانی با پرسنل کم تجربه قراردادی، کاهش حقوق و دستمزد پرداختی و چانه زنی برای دریافت تسهیلات بیشتر از دولت قرار داده اند. تجربه خصوصی سازی بیمارستان های کشور هند که به کاهش کیفیت خدمات درمانی این مراکز منجر شده، این پرسش را مطرح می کنند که سیاست های خصوصی سازی به چه قیمتی اجرایی می شوند؟