روحانی شهید «محمدرضا حسن رضایی» در اول خرداد سال 1348، در شهر قزوین به دنیا آمد. او سومین فرزند خانواده ای معتقد و متدین بود که با نذر خانواده متولد شد؛ چرا که فرزندان پسر این خانواده زنده نمی ماندند. لذا نذر کردند اگر فرزندشان پسر باشد و زنده بماند، سرباز امام زمان- عجل الله تعالی فرجه الشریف- شود. بعد از گذراندن دوران کودکی، وارد دوره ابتدایی در مدرسه «فرهنگ» قزوین شد و سپس وارد مرحله راهنمایی در مدرسه «اتحاد اسلامی» گردید. شور و علاقه و روح ترقی خواهانه اش برای سیراب شدن از سرچشمه زلال علم و معرفت او را راهی حوزه علمیه نمود. سال 1363 وارد مدرسه علمیه «صالحیه» قزوین شد. یک سال به تحصیل مقدمات، اشتغال داشت و سپس برای رسیدن به مراتب بالای علمی و روحی، به قم، مرکز علوم آل محمد- صلی الله علیه و آله- هجرت نمود و در مدرسه امام صادق- علیه السلام- مشغول خوشه چینی از فقه جعفری شد. او اولین بار در سن 16 سالگی از سوی دفتر تبلیغات اسلامی راهی میادین نبرد شد و بعد از آن نیز در شش مرحله راهی مناطق عملیاتی و جنگی و در این راه بارها مجروح گردید ولی بعد از بهبودی نسبی دوباره دل را به دریای بی کران جهاد و دفاع می زد. او هر بار که به مرخصی می آمد، دروس عقب افتاده را با گوش دادن به نوارهای درسی جبران می کرد تا از قافله علم عقب نماند. او از یک سو، حفظ اسلام و قرآن را بالاتر از تحصیل می دانست و از سوی دیگر، شهادت دوست و هم حجره ای اش، شهید «حیدر حیدری»، از طلاب بوشهر و 4 نفر ازهم درسانش، سبب شد تا عزمش را برای جهاد و شهادت جزم کند.

تضرع و گریه های او بر سر نماز و دعا و استغاثه او برای شهادت را بارها دوستانش شنیده بودند. برای شرکت در عملیات «کربلای 2» لباس رزم پوشیده تا برای تبلیغ در ماه محرم الحرام راهی جبهه ها شود. وی که نتوانسته بود در عملیات آزادسازی مهران شرکت نماید برای جبران آن تلاش خود را مضاعف نمود و همانند دفعات قبل قدم در میدان کارزار گذاشت. این سرباز امام زمان- عجل الله تعالی فرجه الشریف- بالاخره به آرزویش رسید و بعد از نه ماه حضور در جبهه ها، در 65/6/10، در منطقه حاج عمران به فیض شهادت نایل آمد.