تاکنون برای شما پیش آمده که از روی کنجکاوی از یک موزه بازدید کنید؟ یا حتی برای پر کردن اوقات فراغت با دوستان یا خانواده راهی یک موزه شوید؟ اگر پاسخ تان مثبت است و با کسی تعارف ندارید، احتمالابا ما هم عقیده اید که بازدید از موزه و دیدن آثار تاریخی کاری خسته کننده و کسالت آور است. حتی اگر یونسکو روزی را در تقویم (18 می) به پاسداشت موزه اختصاص دهد، باز هم از ملال و کسالت آن نمی کاهد.

کم نیستند در جهان کسانی که به این نتیجه رسیده اند و به دور از شعارهای زیبا و دهان پر کن، کوشیده اند موزه هایی تاسیس کنند که بازدیدش برای مخاطب جذاب و هیجان انگیز است. آنها به جای گردآوری آثار مختلف تاریخی از جوامع گوناگون، روی یک موضوع تمرکز کرده اند. برای مثال، در شهر ممفیس ایالت تنسی آمریکا موزه ای وجود دارد که به نمکدان اختصاص دارد. در این موزه حدود 20 هزار نمکدان که قدمت برخی از آنها به چند قرن می رسد، به نمایش درآمده است.

اما برخی عاشق چیزهای عجیب و غریب اند و برایش موزه هم ساخته اند. یکی از این موزه ها، موزه و مرکز تحقیقات بین المللی موجودات فضایی در راسول نیومکزیکوی آمریکاست. این مرکز را یک گروه از افرادی ساخته اند که ادعا می کردند در سال 1947 میلادی یک سفینه فضایی در شهر راسول سقوط کرده است.

شاید به ذهنتان هم خطور نکند که در جهان موزه ای وجود دارد که غذاهای سوخته را نگهداری می کند یا موزه ای دیگر به جمع آوری زباله و نمایش آن اختصاص دارد. اما عجیب تر از همه اینها موزه تاریخ توالت در دهلی نو است.

بازدیدکنندگان از این موزه با مراحل تکامل ساخت سرویس های بهداشتی از 2500 سال پیش از میلاد مسیح تا امروز آشنا می شوند.

اخبار جنایت ها و حوادث همیشه هواداران زیادی داشته است. این قاعده در مورد موزه ها هم صادق است. موزه تبهکاران در اونتاریو در نزدیکی آبشار نیاگارا که سال 1977 تاسیس شده، مجسمه های مومی تبهکارانی نظیر آل کاپون را به نمایش گذاشته است. در هلند نیز موزه ای وجود دارد که در آن می توانید با ابزارهای مخصوص شکنجه در دوره های مختلف مانند ماسک شکنجه، جمجمه خورد کن، تخت های میخی، انواع گیوتین و... آشنا شوید.