صبح زود همانند روزهای دیگر به محض رسیدن به کنار دکه روزنامه فروشی، ایستاد و به صورت گذرا تیتر روزنامه ها را از نظر گذراند. تیتر درشت یکی از روزنامه ها به شهدای مدافع حرم در خان طومان مرتبط بود. به محض دیدن این تیتر دندان بر هم سایید و مشت هایش را به علامت ناراحتی و نارضایتی گره کرد. زیرلب چند کلمه ای به زبان آورد و نجواکنان با خودش گفت: «بشار اسد و سوریه به ما چه ربطی دارد؟، ما چرا باید از یک دیکتاتور عربی دفاع کنیم، مرزهای ما کجا و مرزهای سوریه کجا؟ چرا جوانان ما باید پیشمرگ جوانان سوری شوند؟ اصلا چرا ما باید به کمک عراقی برویم که 8 سال علیه ما جنگید؟ و صدها سوال دیگر که به سرعت برق از ذهنش