طنز در ادبیات ایران سابقه ای دیرینه دارد. اشعار حافظ، مولانا و فردوسی بزرگ نیز خالی از رگه های طنز نیست. اما با روزنامه دار شدن و روزنامه خوان شدن ایرانی ها در دوره قاجار، مدت زیادی طول نکشید که نشریات طنز نیز جای خود را در مطبوعات ایران پیدا کردند. در دوره مظفر الدین شاه، پا به پای تحولاتی چون تشکیل انجمن معارف، تاسیس مدارس نوین، روزنامه ها نیز رو به گسترش بود و در دنباله آن طنز نیز به عنوان قالبی تاثیر گذار و جذاب، جای خود را پیدا کرد. اما در اینکه نخستین پایگاه نشریات طنز در دوره قاجاریه در کجای ایران بوده، مانند همه چیز دیگر بین تاریخدانان اختلاف است. برخی از بوشهر نام می برند و برخی دیگر از تبریز.