ظرف «شیر» روی دوشش بود. جاده خلوت بود. سوارش کردم. گفت: پسرم چه کاره ای؟ گفتم: روزنامه نگار. گفت: «همینگوی» هم روزنامه نگار بود...! همین تعریف برای پیدا کردن زنی در بلندای فیروزکوه که یک روز صبح با ظرف شیری روی دوش، چشم های همکار ما را از تعجب گرد کرده است؛ کافی است. هرچند پیدا کردن زنی که همینگوی محبوب ترین روزنامه نگارش است، راحت نیست. زنی روستایی که سواد زیادی ندارد اما چخوف می خواند. صبح هایش را با دوشیدن گاوها شروع می کند در حالی که به سرنوشت «ربکا» فکر می کند. کشاورز نمونه شده است. لای کتاب هایش پر از تکه روزنامه هایی درباره نویسندگانی است که دوست دارد. زنی دامدار که در چند دقیقه زندگی «بالزاک» را برایت روایت می کند، نویسندگان روس را دوست دارد اما برای«فرحناز علی مددی» همینگوی چیز دیگری است.