مجلس را در هر کشوری می توان نماد حضور عینی و جدی مردم جهت تصمیم گیری در امور مملکت خواند. پیشینه پارلمان در ایران به 110 سال پیش و جنبش مشروطیت بازمی گردد. در هنگامه ای که مردم ایران جهت مقابله با استبداد و دیکتاتوری پادشاهان قاجار در سال 1285(1906)، نظام مشروطه پارلمانی را پذیرفتند و بدین ترتیب در 16 مهر 1285/ 8 اکتبر 1906، خانه میرزا حسین سپهسالار میزبان نخستین نمایندگان دوره اول مجلس شورای ملی ایران گردید. این نمایندگان که با انتخاب اصناف و طبقات اجتماعی در تهران برگزیده شدند، روی زمین می نشستند و جلسات مجلس را منعقد می کردند و صنیع الدوله ریاست مجلس اول را برعهده گرفت.