سال اول راهنمایی بودم که جنگ ایران و عراق شروع شد و آن زمان بود که کمی از قرآن و مقام والای انسانی و... را در سطح همان سنین درک کردم در سال سوم با چندی از همکلاسی های روشنفکر و حزب اللهی آشنا شدم و در کلاس های فرهنگی شرکت کردم و در بسیج کانون ثبت نام کردم.

بعد از مدتی با نماز جمعه و دعای کمیل آشنایی بیشتر پیدا کردم. سال سوم متوسطه بودم که با اعلام پیامی از امام به این مفهوم که «هر کسی قدرت اسلحه گرفتن را دارد باید به جبهه برود و اگرنه باید در پشت جبهه به نحو احسن کار و تلاش کنند و رزمندگان را یاری نمایند» و من حسرت می خوردم به حال رزمندگان و شهیدان. سال چهارم با عملیات های پشت سر هم و آوردن شهیدانی که یا از دوستانم بودند یا از بچه های مدرسه، در قلبم نفسی دمیده شد و این اراده در من قویتر شد که اگر درست درس بخوانم در آینده ممکن است برای این مملکت مفید باشم ولی اگر به جبهه بروم و تفنگ این شهیدان را از زمین بلند کنم اسلام محفوظ خواهد ماند.

فرازی از وصیت نامه شهید: برادران و خواهران، متوجه باشید که در قرآن و سنت و عقل، آسایش و رفاه موجب کمال و سعادت معرفی نشده. بلکه جهاد و صبر بر مشکلات از عوامل تکامل و استکمال نفس بشری ابلاغ شده. بشر در پرتو تحمل سختی ها جانش صیقل می یابد. مواهب الهی، با صبر یافت می شود و لذت می بخشد، نعمت های الهی اگر همراه با تحمل سختی ها، شکرگزاری و عبادت خدا نباشد، ولی اگر دل را به خدا بسپارد، همه چیز برای او نعمت می شود. شهید «محمد فرهادپور» 19آبان 1347دیده به جهان گشود و 21 آبان 1366 در سردشت به شهادت رسید.