جریان اصلاح طلب پیرو خط امام که از امام آموخته است نظام جمهوری اسلامی دارای دو رکن جمهوریت و اسلامیت است، احساس می کند که در فضای کنونی، بعد مردمسالاری نظام، بنا بر دلایلی در حال زیر سوال رفتن است. مثل رد صلاحیت ها، مثل این گزینش ها و مثل مسائل دیگر که به تدریج مردم به جای تاثیرگذار، تماشاچی می شوند. بنابراین یک دغدغه پیدا می کنند که عده ای تحت لوای حفظ دین مردم را حاشیه نشین می کنند و حکومتی که در اصل ششم قانون اساسی خود می گوید که این حکومت مبتنی بر رای مردم است، دارد به تدریج مردم را کنار می گذارد. دغدغه آنها این است که پس باید این بعد را پررنگ تر کنیم، از مردمسالاری، رای مردم، آزادی بیان، آزادی اندیشه و آزادی عمل مشروع دفاع بیشتری کنیم که این بعد نظام یعنی جمهوریت آن تحت الشعاع قرار نگیرد.

آن طرف قصه، افرادی هستند (اصولگرایان) متدین نیز هستند که این بعد قصه خیلی آنها را نگران نکرده و دغدغه شان نشده است. دغدغه بیشتری نسبت به اصل موجودیت دین و مسائل مربوط به دین پیدا کرده اند که بالاخره یک عده دارند دهن کجی می کنند، یکی در روزنامه، فلسفه عاشورا را زیر سوال می برد، عده ای می آیند در مظاهر فردی، اجتماعی تغییر جهت می دهند. اینها مرتب بر قضیه حجاب تاکید می کنند. چون احساس آنها این است که از طریق به اصطلاح رواج بدحجابی یا بی حجابی نوعی تقابل با دین در حال شکل گرفتن است. این دغدغه دین خواهی، البته نمی خواهم بگویم همه مدعیان واقعا چنین دغدغه ای دارند و در بیان دغدغه های خود صادق اند. اما می خواهم بگویم که دو طرف ماجرا در عین حال آنهایی که به مردمسالاری و حضور مردم اعتقاد داشته و این همه بر آن تاکید دارند به همان اندازه از دین و دینداری مردم نیز دفاع می کنند منتها حرف آنها این است که دفاع از دین این روشی که جناح مقابل اتخاذ کرده نیست.