دیروز مسعود معینی، عضو هیات مدیره استقلال، در واکنش به صحبت های مقداد نجف نژاد رئیس هیات مدیره استقلال گفت: نجف نژاد از مزرعه به هیات مدیره استقلال آمده و حق ندارد حرف بزند.

این گونه صحبت کردن البته مناسب شخصیت حقوقی اعضای هیات مدیره یک باشگاه بزرگ نیست؛ اما چرا توهین در این فوتبال باب شده و افراد فکر می کنند برای شنیده شدن صدایشان، حتما باید فریاد بزنند؟ متاسفانه در این فوتبال آدم ها یاد گرفته اند حتی صابون زندان اوین را هم به تن بزنند، ولی دست از توهین نکشند. چرا در این فوتبال هیچ ترمزی وجود ندارد؟

بزرگ ترهایی مثل مسعود معینی به جای آنکه ستاره اول استقلال را به رخ این و آن بکشند، باید احترام را به دیگران و بخصوص جوانترها بیاموزند. اما متاسفیم که چنین ادبیاتی را از بزرگ ترها می بینیم. مردم ما از اهالی فوتبال انتظار دارند به هم احترام بگذارند. معینی تا دیروز که نجف نژاد در مجلس بود، خیلی راحت کنار او می نشست و به خودش اجازه توهین نمی داد. چرا باید از جایگاه افراد بترسیم یا به جایگاه حقوقی آنها احترام بگذاریم؟ پس احترام به وجود و شخصیت انسانی افراد چه می شود؟ چرا این فوتبال، احترام را تمرین نمی کند و آموزش نمی دهد؟