علاقه مندان به هنرهای نمایشی در طی این سال ها با سلیقه و شیوه کار رضا حداد حتما آشنا شده اند. این بازی با فرم و زبان ساختارشکنی که گاه از اغلب قواعد کلاسیک تئاتر فاصله می گیرد و با قالب های نمایشی و بصری دیگر (به ویژه سینما) کنار می آید، به یک اجرای کلاژگونه پست مدرن می رسد، موافقین و مخالفین سرسخت خودش را دارد. اما گویا این بار رضا حداد، در اجرای «کشتن کفترچاهی»، با نویسنده کارش محمد چرمشیر، به همفکری اولیه برای معاصربودن در برخورد با نسلی عجیب، پیچیده و غیرقابل پیش بینی رسیده است. از این جهت خود متن نیز در مقایسه با دیگر آثار چرمشیر که عمدتا بنا را بر پرسه زدن در دنیای انتزاعی و شاعرانه همراه