دیروز همین طوری در خانه در حال زدن سرویس و آبشار برای ظریف شدن بودیم که به یکباره از یک برنامه ای تماس گرفتند، پرسیدند: نظرتون درباره این جمله آقای لاریجانی که گفتن دولت یازدهم خیلی به دنبال آرامش در کشور است، چیه؟ گفتم: بله متاسفانه ایشون از وقتی برادر خانومش نشست کنارشون همش دنبال آرامشه. بنده نگران وضعیت روحی جوانان هستم، نه شوری نه هیجانی! شما نگاه کن تو این مدت چند تا جوون تو زیرزمین خونشون چیز میز درست کردن وکشف کردن؟ فرمودند: هیچی! چند... رو لولو برده و آیا رئیس جمهوری در این زمینه آماری برای شادی روح مردم ارائه فرموده اند؟ پاسخ دادند: هیچی!گفتم واقعا این همه بی هیجانی در شان مردم ایران نیست. من که خودم این روزها افسردگی گرفتم، ادامه دادم: همین آقای ظریف به جای اینکه بشه کریستوف کلمب ایرانی، بره کشورهای جدید کشف کنه هی می ره جاهای تکراری تو دنیا. نمی دونم سوئیس، ایتالیا، فرانسه! مردم خستن، ملت ما خواهان کشف دنیای ناشناخته در سرتاسر جهانن. سند این علاقه رو هم می شه در استقبال از سریال دکتر ارنست مشاهده کرد، همین امروز تکرارش را نشون بدین مثل پزشک دهکده کلی مخاطب داره. مجری برنامه ضمن تایید حرف بنده فرمودن: الآن این والیبال و موفقیتش خوب هیجان ایجاد کرده دیگه. ما فرمودیم: نه خیر این شادی های کاذب زودگذره! الآن پرپر هیجان مردم همین خبرهای مربوط به تنش با برخی کشورهای عربیه که اونم اگر ما همت نمی کردیم سفارت نمی گرفتیم ایجاد نمی شد. الآن کل دلخوشی مردم شده آناناس و خرما گرفتن آقای فرهادی، اینکه نشد شادی عمومی!

در ادامه مجری برنامه که از این نگاه روانشناسانه ما به وجد آمده بود پرسید:

خب مساله کنسرت ها چه طوریاست؟ گفتم انصافا ما راضی نیستیم کنسرت لغو بشه. اما فقط برای هیجان و سورپرایز جوانان و خارج شدن از این رخوت دولت یازدهم این کار انجام می شه.همین امروز تو سفرهای استانی آیا رئیس جمهور حال مردم را می پرسه؟ پاسخ دادند: خیر! کسی می پرسه سردتونه یا گرمتونه؟ فرمودند: خیر! آیا کسی کسی دیگرو در عرصه سیاست خارجی به شکل ویژه بغل کرد؟ پاسخ دادند: خیر. این در حالی که بغل کردن نشونه محبته! اینها همه سبب افسردگی جامعه می شه، نه خبر هیجان انگیزی، نه آمار

باحال، هیچی هیچی. فرمودن: شما در نهایت راه حلی دارید؟

گفتم: کار از راه حل گذشته، وعده ما 96!