موسیو شیطان: من واقعا نگران بچه های مردم در مدرسه ها هستم. پر از بیم هستم و هیچ امیدی به افق پیش رو ندارم.

خوزه: براووو سینیور موسیو. الگرانده نظرینو. مصاحبه داشت شما؟ تمرین کرد سخنرانی را؟

موسیو شیطان: نخیر. مصاحبه چیه؟

خوزه: خب چون موچو موچو قوی صحبت کرد. وری وری نایس. وری وری شیک و مجلسی!

موسیو شیطان: حالابه من نیامده دو کلام حرف درست و حسابی بزنم؟ خب واقعا نگران سرنوشت دانش آموزان هستم.

خوزه: سینیور موسیو، وای؟ وای یعنی چرا نه اینکه تعجب.

موسیو شیطان: خودم بلدم. من نگران بچه ها هستم چون کواکبیان گفته برخی وزرا نمایندگان مجلس را بچه مدرسه ای گیر آورده اند.

خوزه: این هست بد؟

موسیو شیطان: آره وقتی برخورد معاون پارلمانی وزیر جهاد کشاورزی با نمایندگان را در مجلس دیدم و دیدم که ایشان پیراهنش را دریده و وسط مجلس مبارز می طلبد با خودم گفتم اگر حرف کواکبیان درست باشد که این یعنی برای بچه های مدرسه هم این جور گریبان می درند؟ یعنی این طور می شود درس خواند و پژوهش کرد و طرح بررسی کرد؟

خانم باجی: برو سر کارت موسیو. حالت خوش نیست: ضد منافع جناحی ات حرف می زنی. فردا که یک اتفاق برعکس در مجلس افتاد یادت می رود این کار بد بوده.

خوزه: ای هو وان کوئزشن. پلیز. این معاون پارلمانی هست در تیم المپیک؟ ریو رفت؟ یعنی بوکس ایران اگر نداشت نماینده ایشان وری وری گود.

صدای احمد ناطق نوری: بوکس یعنی این؟ بیام اونجا...؟