مناسبات اقتصادی ایران و کشورهای آمریکای لاتین به طور مشخص تابع قاعده، الزامات و شرایط خاص است. فاصله جغرافیایی، بالابودن هزینه های تجاری، نبود مزیت های اقتصادی و تجاری فی مابین و ملاحظات سیاسی، عملامانع از شکل گیری مناسبات اقتصادی و تجاری پایدار و باصرفه میان ایران و این منطقه از جهان شده است. در واقع روابط تجاری ایران با آمریکای لاتین تابعی از منطق اقتصادی هزینه – فایده بوده است. در چنین فضایی ایران به صورت محدود صادرکننده نفت به برخی از کشورهای آمریکای لاتین به شمار می آید و در مقابل بخشی از نیازهای اقتصادی ایران همچون محصولات کشاورزی گرمسیری عمدتا لوکس، فرآورده های لبنی و پروتئینی و در مقاطعی برنج و گندم از آمریکای لاتین تامین شده و می شود.