لیگ جهانی والیبال از هفته آینده آغاز می شود و ملی پوشان ما باید از 27 خرداد در ریودوژانیرو به میدان بروند.

آنها سه بازی با برزیل، آرژانتین و آمریکا در ورزشگاه کاریوکا برگزار می کنند. در این میان فهرست ارسالی بازیکنان ایران به فدراسیون جهانی والیبال باز هم نگاه نتیجه گرایانه به لیگ جهانی دارد. لیگی که در و پیکر آن آنقدر باز شده که حتی قطر هم به میدان آمده است. ما با وجود المپیکی شدن باز هم لیگ جهانی را میدانی تهییجی و تشویقی نمی پنداریم و فراموش کرده ایم که 36 تیم آمده اند تا در کوران این رویداد مهیج و البته با سه میلیون و 264 هزار دلاری آبدیده و برای مسابقه های مهم فراقاره ای آماده شوند.

در فهرست بازیکنان فقط محمدجواد معنوی نژاد، محمد فلاح و تا اندازه ای سامان فائزی جوانند و می توانند از مقابله با تیم های بزرگ درس و تجربه بیندوزند وگرنه اکثر بازیکنانی که در ده سال اخیر به هر مناسبتی به تیم ملی آمدند و رفتند چه سودی برای ما خواهند داشت؟

اعتقاد ما بر این بود و هست که دو مرحله اولیه مسابقه ها در ریودوژانیرو و بلگراد را به ستارگان خسته و مصدوم تیم ملی استراحت فعال می دادیم تا حداقل سعید معروف، سید محمد موسوی، عادل غلامی، شهرام محمودی و امیر غفور، از فشار تمرینات و بازی های انتخابی المپیک رها می شدند. با این رویه باز هم جوانان ما لیگ جهانی را از دست داده اند. به این ترتیب باید به جام کنفدراسیون آسیا که شهریور در تایلند برگزار می شود فکر کرد و یک تیم آینده دار و قابل سرمایه گذاری را روانه بانکوک کنیم. این نکات را در شرایطی یادآوری می کنیم که تیم ملی سرافراز ایران به المپیک یعنی کره مریخ والیبال رسیده است اما نباید اصل پشتوانه سازی فراموش شود.