در جوامعی که سیاست بر بنیان های نهادینه و قاعده مندی استوار نشده باشد، پی جویی روندی منظم و روشمند برای شکل دهی منافع و تعقیب آن امری به غایت دشوار است. مسائل سیاسی در این جوامع از پی هم می آیند و ذهن جامعه را درگیر می کنند، بدون آنکه ساختمان تجربه سیاسی بر خشت های تجربه پیشینیان اتکایی داشته باشد. قصه سیاست ورزی در حوزه رقابت های پارلمانی ایران نیز تابعی تمام نما از این گزاره است. انتخابات اسفند 94 با شالوده های شکل یافته از ائتلاف نانوشته، اما کارساز بین اصولگرایان معتدل و اصلاح طلبان، با نتیجه ای قیاس ناپذیر با ادوار گذشته مجلس شورای اسلامی، رقم خورد و بین موازنه قوای نسبی دو جریان اصلی سیاسی