خدای متعال در حدیث قدسی می فرماید: به عزت و جلالم و عظمتم و جمالم و بهایم و علو مقامم و رفعت مکانم سوگند یاد می کنم، که هیچ بنده ای اراده و خواست مرا بر اراده خود ترجیح نمی دهد، مگر اینکه همه همتش را معطوف به امور آخرت می نمایم و غنا و بی نیازی را در قلبش قرار می دهم، اندوه و تنگناهایش را خود کفایت می کنم، آسمان ها و زمین را ضامن روزی او می کنم و دنیا را به او می رسانم، هرچند دنیا بر او خشمناک باشد. و من در پشت سر او در هر تجارتی هستم. (1)

همچنین خداوند به حضرت داود(ع) وحی فرستاد و فرمود: ای داود! نیست بنده ای از بندگان من که اطاعتم کند، مگر اینکه عطا می کنم به او پیش از آنکه از من درخواست کند و اجابت می کنم قول او را، پیش از آنکه مرا بخواند. (2)