به اذعان اکولوژیست های دنیا بعد از تغییرات جوی و کمبود آب شیرین، بزرگترین چالش بشر در قرن اخیر بیابان زایی است، چالش و دغدغه ای که آنها را بر آن داشت تا پای سازمان ملل متحد را برای اعلام هشدار جدی به مردم دنیا به میان بکشد و در سال 1995 مجمع عمومی سازمان ملل 17 ژوئن برابر با 27 خرداد را با عنوان «روز جهانی بیابان زدایی» نامگذاری کند تا به واسطه این نامگذاری تلاش شود علاوه بر آشنا کردن مردم با این مساله و جلب توجه جهانیان به مساله بیابان زایی در بسیاری از کشورهای جهان، راهکارهایی برای مهار این پدیده پیدا شود. ایران ما هم در این میانه البته از چالش های اکوسیستمی بی نصیب نیست و چه بسا دغدغه های زیستی که کشورهای جهان بعضا با آن دست به گریبان هستند،ایران تمام و کمال دارد و سال هاست که از این موضوع رنج می برد. به خاطر همین است که وقتی در دنیای آمار و ارقام می شنویم که مساحت جنگل های شمال در 30 سال گذشته نصف شده است کسی شگفت زده نمی شود چون انگار که همه ما تخریب محیط زیست در ایران را به عنوان یک امر عادی پذیرفته ایم.

ایران همچنین با بحران جدی آب مواجه است و هم با تغییر اقلیم و همین طور بیابان زایی. در این میان علاوه بر دستبردهای انسانی، سالانه هکتارها هکتار جنگل های وطنی در آتش قهر گرمای زمین می سوزند و مسئولان تا به خودشان بیایند دودمان جنگل بر باد رفته است. هرچند تفاوت از بیابان زایی تا بیابان زدایی در کلمه فقط یک حرف است اما در عمل از من و ماست تا وسعت نگاه مان و همت بلندمان. حالابه همین مناسبت از شما مخاطبان روزنامه ایران می خواهیم نظرات، پیشنهادها و انتقادات خود را درباره روز جهانی مقابله با بیابان زایی یا همان بیابان زدایی بگویید تا از فشردن زنگ خطر شما گوش مسئولان بیشتر بدهکار شود.