بورس از دیرباز به عنوان قلب نمایان وضعیت اقتصادی در تمامی کشورها بوده و معرف تب اقتصاد و روان شناسی سرمایه گذاران آن کشور محسوب می شود.

اکنون نیز بازار سرمایه تابعی از وضعیت اقتصادی و همچنین چشم انداز آینده است که هر کدام از این عوامل می تواند اثر جداگانه ای را بر پیکره نماگرهای بازار سرمایه داشته باشد.

با توجه به روند فرسایشی رکود در سه سال گذشته و انجماد نقدینگی در موسسات پولی و مالی با نرخ سپرده بالاتر از بازده تولید، شاهد کوچ منابع نقدینگی از سایر بازارهای مالی به سمت بانک ها و موسسات مالی با نرخ بازده بدون ریسک بودیم که این عوامل در سال های گذشته باعث تنبلی تولید و همچنین رکود در سایر بازارها شد. به صورتی که عمده تولیدکنندگان از نرخ بهره بالای بانکی گلایه مند بودند و شرکت های کوچک و متوسط (SME) عمدتا تا مرز تعطیلی رفتند. اما در سال جاری با توجه به پیش بینی های خوشبینانه و اعلام نرخ رشد 5 درصدی و بالاتر از جانب متولیان اقتصاد، رونق نسبی به بازار سرمایه بازگشت که متاسفانه با رفتار هیجانی سهامداران در آن مقطع و بالابردن انتظارات در کوتاه مدت، مواجه شد.

این نوع نگرش باعث ایجاد تلاطم مثبت و منفی در بازار سرمایه شد که گاهی با افت شاخص همراه بود و هیچ کدام از کارشناسان حوزه مالی دلیلی علمی و منطقی برای آن ارائه نکرده و عمدتا بحث رفتارهای هیجانی به دور از تحلیل را عامل اصلی افت بازار سرمایه دانسته و با توجه به سودآوری خوب و میزان پوشش بالای 80 درصدی در شرکت های بزرگ، چنین اتفاقاتی فقط ناشی از هیجانات رفتاری در حوزه سرمایه گذاری است.

بنابراین چشم انداز مثبتی که در اقتصاد ملی به وجود آمده است، قطعا محقق خواهد شد. همچنین کاهش نرخ سود سپرده ها که خود بانک ها به صورت داوطلبانه انجام داده اند، می تواند موید اخبار بسیار خوب اقتصادی برای بورس در آینده باشد. در این صورت است که یخ نقدینگی در بانک ها ذوب شده و تولید شکوفا می شود.

در چنین شرایطی بازار سرمایه شاهد رشد پایدار به واسطه تولید خواهد بود که مردم امیدوارانه اندک پس انداز خود را به بازار سرمایه تخصیص خواهند داد، نه بانک ها و موسسات اعتباری؛ و با این کار خود از تولید ملی حمایت خواهند کرد.