انتقادات و مخالفت هایی که به دولت یازدهم ابراز می شود در دو حوزه جای می گیرد. در گام اول منتقدان تلاش می کنند افکار عمومی را از تحقق خواسته ها و مطالبات شان ناامید کنند و نوعی یاس و دلسردی و ناامیدی را در مردم بدمند و مردم را به انفعال و عدم تحرک و نشاط اجتماعی و سیاسی بکشانند. در گام دوم دولت را دچار مشکلات و بحران هایی کنند که دچار نوعی سرگشتگی و ناامیدی شود و ادامه کار برای دولت امکان پذیر نباشد. این دو دسته نقطه تمرکز تندرو ها و مخالفان دولت است. طبیعی است که دولت و تیم همراه آن را دچار انفعال کنند و ادامه مسیر را سخت دانسته و به این جمع بندی برسانند که امکان و توان ادامه کار برای آنها فراهم