در روزهای نه چندان دور، تنها کسانی که به صورت «گیگی» کار می کردند، نوازندگان بودند. بقیه ما به محض اینکه از مدرسه و رویای «راک استار» شدن فارغ می شدیم، به دنبال کارهای «واقعی» می گشتیم؛ کارهایی که حقوق ثابت و ماهانه پرداخت کنند، اجازه دهند از حق مرخصی با حقوق استفاده کنیم و تا حدی از امنیت و ثبات شغلی برخوردار باشیم که بتوانیم برای آینده برنامه ریزی کنیم. اما امروز، شمار روزافزونی از مردم ترجیح می دهند به جای کار ثابت، از طریق مشاغل گیگی امرار معاش کنند. از دیدگاه خوش بینانه، آینده ای که اقتصاد گیگی نویدش را می دهد آینده کارآفرینان قدرتمند و نوآوری های بی حد و مرز است. اما همه تا این حد خوش بین نیستند. برخی آینده این اقتصاد را این گونه ترسیم می کنند: کارکنانی که از حقوق طبیعی خود محرومند و هنوز یک کار را به اتمام نرسانده اند، باید به دنبال کار بعدی باشند.