گروه تاریخ و اقتصاد: تا جایی که من می دانم عمده ترین طبقه موجود در ایران قرن نوزدهم دهقانان بودند. طبقه مهم دیگر هم تیول داران بودند که اگرچه گاه به اشتباه به نظر من «فئودال» ارزیابی می شوند، ولی فئودال نبودند. به بوروکراسی خودکامه حاکم وابسته بودند و اغلب به خاطر رشوه ای که می پرداختند برای مدت محدود ولی نامشخص به آنها اجازه داده می شد تا از منطقه ای رانت و مالیات جمع کنند. فساد گسترده ای که وجود داشت باعث می شد تا بین آنچه که دهقانان می پرداختند و آنچه به خزانه دولت می رسید تفاوت چشمگیری وجود داشته باشد. در کنار این دو طبقه اساسی البته که تاجر هم داشتیم ولی به دلایل مختلف بخش عمده تاجران نه