چند سال پیش سردرگم شده بودم. احساس خستگی، ترس، تردید، اضطراب و شکست داشتم. در بن بست کاری گیر کرده بودم و از انتظارات جامعه به تنگ آمده بودم.نمی دانستم واقعا باید با زندگیم چه کنم؟! آنقدر برای خودم ارزش قائل بودم که بخواهم زندگیم را تغییر دهم، اما نمی دانستم از کجا باید شروع کنم؟ روزها را با این امید می گذراندم که اوضاع تغییر کند. بدترین قسمت ماجرا اینجا بود که من طوری زندگی می کردم که جامعه از من انتظار داشت؛ اینکه کار مطمئنی پیدا کنم و سخت کار کنم، پله های ترقی را یکی یکی بالابروم. تصور کنید وقت با ارزشتان را به انجام کارهایی تلف کنید که واقعا دوست ندارید. بعد انگار چیزی مثل یک چکش به سرم