یک روزنامه اصلاح طلب نوشت؛ حقوق های نجومی کمتر از ضربه شهرام جزایری نیست.

روزنامه آرمان از قول امان الله قرایی جامعه شناس نوشت: جامعه به هیچ عنوان از دزدی اموال، ارتشاء و سوء استفاده و حقوق های غیرمتعارف گذشت نمی کند. چنانچه در چین حکم این گونه موارد اعدام است و در کره نیز شاهد بودیم زمانی که کارمند جزء یکی از وزارتخانه ها رشوه دریافت کرده بود وزیر آن وزارتخانه خودکشی کرد و وقتی یک کارمند نامه سفارشی نوشت، رئیس جمهور استعفا کرد. در آلمان رئیس جمهور را به خاطر همراهی همسرش در یک مسافرت و خرج مبلغ هزار یورو محاکمه کردند.

با پرداخت های میلیونی بالاچگونه می توان از عدالت سخن گفت. چگونه می توان ادعا کرد که اختلاف طبقاتی کاهش یافته و توزیع عادلانه ثروت صورت گرفته است. براساس قانون یک استاد دانشگاه حدود هفت برابر حقوق پایه می تواند حقوق دریافت کند.

بنده با دو دکترای PHD همین مقدار حقوق دریافت می کنم آن گاه فردی با مدرک لیسانس با روابط، در پستی قرارگرفته است که حدود 55 میلیون حقوق ماهانه دریافت می کند. لذا به همین دلیل است که این روزها در هر جمعی وارد می شویم، صدای اعتراض مردم را می شنویم.

وی در ادامه می گوید: ضربه این حقوق های میلیونی کمتراز ضربه شهرام جزایری نیست. اذهان ایران این واقعه را فراموش نخواهند کرد. چنانچه امروز از یک جوان پانزده ساله پرسیده شود که شهرام جزایری کیست، به خوبی وی را می شناسد وقتی مدیران برای خود حقوق های میلیونی قرار می دهند دیگر چه اعتمادی به یک کارمند جزء می توان داشت. آن کارمند تحت تاثیر این اختلاف های حقوقی صراحتا رشوه می گیرد و رئیس وی نیز نمی تواند خلاف وی را گزارش دهد.