«تعزیه برای مردمانی که به تماشای آن می روند می تواند راهی باشد تا آنها را به عواطف عمیق پیوند دهد. به هرحال خندیدن و گریستن یک نیاز طبیعی برای انسان هاست».

این بخشی از نظر عباس کیارستمی کارگردان شناخته شده ایرانی درباره کهن ترین هنر نمایشی ایران یعنی تعزیه است. هنرمند صاحب سبک و چندوجهی که سینما یکی از حوزه هایی بود که او تا بالاترین مرزهای آن پیش رفته بود و آثار شاخصی را برای سینمای جهان به یادگار گذاشت. اما کیارستمی بزرگ که این روزها هنر ایران و جهان در سوگ او هنوز از شوک خارج نشده، در مرزهای دیگر هنر نیز وارد شده بود و توانسته بود آثار نخبه ای را به یادگار بگذارد. یکی از این مرزها بی