سلمان می فرماید: از شش چیز در شگفتم. سه چیز آن مرا می خنداند و سه چیز دیگر مرا به گریه ام می اندازد. آن سه چیز که مرا به گریه می اندازد: جدایی از دوستان محمد(ص)، هراس و وحشت قیامت و ایستادن در پیشگاه خدای عزوجل است. و اما آن سه چیزی که مرا به خنده وا می دارد: یکی کسی است که در پی دنیا است، حال آنکه مرگ در پی او است. دیگری کسی است که در غفلت به سر می برد، حال آنکه از او غافل نیستند، یعنی خداوند ناظر اعمال او است، و سومی کسی است که دهانش به خنده باز می شود، در صورتی که نمی داند، آیا خداوند از او خشنود است یا ناخشنود.