جالب این که امیرانی که خود از بزرگترین باجگیران مطبوعاتی بود، در یکی از شماره های خواندنی ها نوشته است: «کار روابط عمومی وزارتخانه ها و ادارات و موسسات ما در سال های اخیر و دوران بی حساب و کتابی در درجه اول برقرار کردن حقوق و مقرری و مستمری و ایجاد درآمد نامرئی برای سردبیران روزنامه ها و مجلات و بند و بست کردن با خبرنگاران و حتی مدیران آن ها است تا با سکوت در برابر ناروائی ها از یک طرف و اشاعه و انتشار شایعات و اخبار و رپرتاژهای سراپا کذب به صورت عکس و تفصیلات در روزنامه و مجله و رسانه و حتی کتاب از طرف دیگر اعمال و افعال ناروا و خلاف دستگاه ها و مسئولان آن ها را به خیال خودشان از نظر تیزبین مردم زمان استتار کنند تا نه تنها بر روی بدهی و خیانت خود سرپوش بگذارند بلکه خود و موسسه زیردست خود را خدمتگزار معرفی کرده چیزی هم طلبکار شوند.»