چگونه از تلاش کودتاچیان آگاه شدم: شوهر خواهرم اولین کسی بود که خبر کودتا را با من در میان گذاشت. در ابتدا باور نمی کردم، تا آنکه با رئیس آژانس امنیت ملی گفت وگو کردم. آن هنگام همراه وزیر انرژی بودم و همان جا تصمیم گرفتیم تا اولین اقدامات را انجام دهیم که یکی از آنها مربوط به انتقال من و خانواده ام به دالامان به وسیله هلیکوپتر و سپس پرواز با هواپیما به سمت استانبول بود.

چگونه وارد استانبول شدم: وقتی وارد فرودگاه استانبول شدیم، بالطبع لحظات سختی را می گذراندیم. ما شاهد پرواز جت های اف 16 در ارتفاع بسیار کم و با سرعتی مافوق صوت بودیم که تلاش می کردند جمعیت ده ها هزار نفره ای را که در آنجا جمع شده بودند، بترسانند. پس از آن بود که جلسه ای با حضور برخی مقامات و همراهان برپا کرده و گام های بعدی خود را برنامه ریزی کردیم.

چرا از مردم خواستم به خیابان ها بیایند: در جریان آن مصاحبه به مردم توصیه کردم وحشت نکنند و از آنان خواستم به خیابان ها بیایند؛ نترسند و به میادین شهر بیایند، چراکه این بهترین کاری بود که می توانستند انجام دهند. در یک نظام دموکراتیک پارلمانی، وقتی شما رئیس جمهوری دارید که با 52 درصد از آرای مردمی انتخاب شده و پارلمانی که 50 درصد از آرا را به دست آورده، در چنین کشوری بهترین واکنش علیه یک کودتا، حضور مردم در کف خیابان هاست تا پاسخ گوی کسانی باشند که می خواهند اراده خود را بر تصمیم و انتخاب آنان تحمیل کنند.

آیا احتمال هرگونه مداخله خارجی در کودتای نافرجام اخیر وجود دارد؟ شاید کشورهای دیگری نیز در جریان کودتا دخیل بوده اند. بهتر است بدانید سازمان تروریستی گولنیستی، یک رهبری فکری ارشدتر نیز دارد و زمانی خواهد رسید که همه این ارتباطات رمزگشایی می شوند. ما باید صبور باشیم، اما فکر نمی کنم مدت زمان زیادی طول بکشد. دستگاه قضائی دارد وظیفه خود را به خوبی انجام می دهد و فکر می کنم تمامی این شبکه ارتباطی به زودی آشکار خواهد شد.

آیا به دنبال احیای مجازات اعدام هستم؟ اگر پارلمان چنین تصمیمی بگیرد، آن گاه وظیفه نهادهای قدرت آن است تا مسیر را برای برپایی دوباره مجازات اعدام هموار کنند. هرچه باشد، این خواسته مردم است. آنان به خیابان ها آمده و مدام فریاد می زدند: «اعدام، اعدام، اعدام».