بیش از دو دهه است که بسیاری از کارشناسان در سینما و تلویزیون بزرگ ترین نقطه ضعف تولید را فیلمنامه می دانند و همواره تاکید دارند متن، اساسی ترین نیاز تولیدات نمایشی در ایران است.نگارنده هم با توجه به حضور بیش از یک دهه در شوراهای بررسی فیلمنامه معتقد است در این سال ها تعداد فیلمنامه های خوب به تعداد انگشتان یک دست هم نمی رسد و این اتفاق غم انگیزدلایل زیادی دارد.

نخستین دلیل بدون شک به ارگان های فرهنگی باز می گردد که در این سال ها به غیر از چند اتفاق مقطعی هیچ حرکت سازمان یافته و بلند مدتی در آن ها طراحی نشده است. این سازمان ها به محض تعویض مدیریت، یک شورا با اعضای جدید تشکیل می دهند و با