بسیاری از مردم کشورهای در حال توسعه برای امرار معاش به سایت های باستان شناختی متکی هستند و در مواردی، اجتماعات در اطراف و درون بقایای باستانی شکل گرفته اند. زمانی که این منابع برای اهداف گردشگری توسعه پیدا می کنند، معمولادرگیری هایی به وقوع می پیوندد، زیرا ساکنان، این توسعه را نوعی تعدی به فضای خصوصی، خانه های سنتی و فرهنگ خود می دانند. در واقع همانند سایر انواع گردشگری، تنش بین ساکنان و بازدیدکنندگان در بافت گردشگری میراث غیرمعمول نیست. توسعه و تبدیل مکان های تاریخی به منابع گردشگری یکی از عوامل اولیه بروز این تنش است. بزرگ ترین مشکل در این خصوص که یکی از نفرت انگیزترین پیامدهای اجتماعی گردشگری