عصر چهارشنبه 6 مرداد، کانون زبان فارسی میزبان شب «همایون صنعتی» بود.

«سیروس پرهام» که جزو نخستین همکاران همایون صنعتی در موسسه فرانکلین بود، در این مراسم از آشنایی و سابقه همکاری خود با صنعتی گفت، «نصرالله پورجوادی» از نقش موثر همایون صنعتی در مدرن شدن صنعت نشر ایران سخن گفت، پس از آن «محمود آموزگار» رئیس اتحادیه ناشران و مدیر نشر آمه از ورود اتفاقی همایون صنعتی به حوزه نشر و تحولاتی که او در این زمینه ایجاد کرد سخن گفت، «منوچهر انور»، دوست و همکار قدیمی همایون صنعتی، سخنران بعدی این نشست بود که شاعرانگی او را در عملش بررسی کرد و در ادامه نیز متن پیام «ابراهیم گلستان» قرائت شد.

در ادامه این مراسم سیروس علی نژاد درباره خاطرات همایون صنعتی و چاره سازی های او در ادوار مختلف زندگی اش گفت: همایون صنعتی مردی چاره ساز و چاره گر بود؛ یعنی وقتی به مشکلی بر می خورد نمی نشست قنبرک بزند که این مشکل پیش آمده است بلکه می گشت تا راه چاره را پیدا کند. در عین حال آدمی بود که اگر او را به جهنم می بردید کاری می کرد که جهنم را بر خود گلستان کند.

سپس «میلاد عظیمی» ازعملگرایی پیش برنده صنعتی سخن گفت: همایون صنعتی زاده یک مدیر عملگرا بود که اعتقاد داشت به جای خیالبافی و مخالف خوانی باید در هر حدی که ممکن و مقدور است با تعامل و تفاهم کار را به جلو برد و در مسیر رشد و پیشرفت گام زد.اوعملگرا و مصلحت سنج بود اما سست عنصر و بی شخصیت نبود. هیچ کس نگفته و ننوشته که او برای نیل به آرمان ها و آرزوهایش تن به مذلت و حقارت داد.

او اضافه کرد: صنعتی با همه جدیت و دقت و نظرگاه انتقادی و کمال طلبی و نکته سنجی، نگاه خطاپوش، مهربان، ملایم واقع بینانه ای به انسان و ضعف های انسانی اطرافیانش داشت.او چون پخته و کاردیده بود، ضعف ها و شرارت های ناگزیر آدمی را به رسمیت می شناخت و با آن کجدار و مریز کنار می آمد. ایده آل گرایی خام موجب نمی شد توقع بیش از حد از زیردستانش داشته باشد. می توانست کاستی های دیگران را ببخشد و فراموش کند.

گفتنی است در پایان این مراسم هم بخش هایی از مستند «بانوی گل سرخ» اثر مجتبی میرطهماسب به نمایش درآمد.