به گفته دنیس رایت فعالیت های جاسوسی انگلیسی ها در ایران به خصوص در دو دوره رسمیت و شدت بیشتری یافت. بار اول در سال های 1809 تا 1838 به هنگام دست یافتن افسران عضو هیئت های نظامی به مسافرت های فراوان و متعدد که به منظور یافتن اطلاعات صورت می گرفت و بار دوم که از اوایل سال های دهه شصت شروع شد; یعنی زمانی که مسئله پروژه احداث خط تلگرافی هند و اروپا در میان بود و مقامات هند نسبت به خطر گسترش روز افزون نفوذ روسیه در آسیای میانی حساس شده بودند. در این موقعیت مامورانی از سوی حکومت هند برای جمع آوری اطلاعات سوق الجیشی مانند وضعیت راه ها به ایران اعزام و جاسوسانی نیز استخدام و به خاک روسیه اعزام شدند. در این بازی بزرگ ایران وضعیتی شبیه پیاده بازی شطرنج را پیدا کرده بود.